Każdy z nas musiał w szkole zmierzyć się z lekcjami języka polskiego. Są one podstawą na każdym etapie edukacji, od podstawówki aż po szkołę średnią. Zazwyczaj są one przeplatane zajęciami z gramatyki oraz poznawaniem dzieł najważniejszych krajowych i zagranicznych pisarzy. Obfitują też w sprawdziany oraz inne, nieco bardziej zaawansowane formy sprawdzania wiedzy uczniów. Nie każdy jednak czuje się dobrze w świecie słów i dla wielu osób język polski to prawdziwe wyzwanie. Nie wspominając już o tym, że przeczytania książki pod presją czasu często jest dla niektórych niewykonalne, nie wspominając już o późniejszym drobiazgowym jej omówieniu. Takie osoby na myśl o lekcjach polskiego mają ochotę schować się pod ziemię. Tym bardziej, gdy czeka je jakaś praca opisowa do wykonania. Najczęściej jest to wypracowanie, w którym uczeń musi wyrazić swój pogląd na zadany przez nauczyciela temat. Ogranicznikiem jest tutaj najczęściej liczba słów. Prosta forma sprawia, że wypracowania nie należą do grupy tych znienawidzonych prac. Co innego rozprawka. Jest bardziej szczegółowa, musi składać się z określonych elementów, a przy tym jej założenia często są dla młodych ludzi bardzo niezrozumiałe. Prawdziwe wyzwanie stanowi też napisanie eseju. Jest to praca bardzo obszerna, pozwalająca jej twórcy na szerokie ujęcie tematu i wyrażenie o nim kompleksowo swojego zdania. Te osoby, które potrafią i lubią pisać tylko zwięźle i na temat, z esejami będą miały nie lada problem. Dość przyjemnym typem pracy pisemnej jest charakterystyka. Jej zasady są łatwe i przejrzyste, a zbieranie do niej materiałów nie nastręcz zbytnich trudności. Wystarczy wypełnić z góry narzucony w niej schemat, aby wykonać całkiem poprawne dziełko literackie. Oczywiście, poziom trudności zadań stawianych przed uczniami rośnie wraz z nimi i nikt nie będzie wymagał od ucznia podstawówki tego, czego oczekuje się od reprezentanta liceum.