Język polski to język, z którym stykamy się od pierwszych naszych dni. Z tego powodu większość dzieci, które rozpoczyna edukację w szkole podstawowej zobligowana jest do tego, aby w miarę sprawnie się tym językiem posługiwać. W istocie większość sześcio- i siedmiolatków nie ma z tym większego problemu. Przez pierwsze trzy lata szkoły podstawowej uczy się czytać i pisać, jednak jest to edukacja w ramach tzw. kształcenia zintegrowanego. Typowy język polski jako przedmiot pojawia się w planie lekcji dziecka dopiero w czwartej klasie. Zgodnie z obecną podstawą programową uczeń powinien potrafić tworzyć i odbierać wypowiedzi oraz potrafić zanalizować tekst. Do tego jest mu oczywiście potrzebna umiejętność czytania. W związku z tym uczeń powinien potrafić czytać płynnie zarówno głośno, jak i cicho, ale co najważniejsze powinien potrafić czytać ze zrozumieniem. Z uwagi na to nabywa w toku kształcenia umiejętności, związanych ze wskazaniem nadawcy i adresata danej wypowiedzi. Uczy się w jaki sposób określić temat tekstu oraz jego myśl przewodnią. Potrafi rozróżnić rodzaj i gatunek przeczytanego tekstu. Zgodnie z obowiązująca podstawą programową uczeń powinien potrafić także wyodrębnić części składowe tekstu oraz wskazać występujące w nim podstawowe figury retoryczne. Oczywiście umiejętności te odnoszone są nie tylko do dzieła literackiego, ale też do filmowego, teatralnego czy telewizyjnego. W szkole podstawowej uczeń powinien również opanować tworzenie wypowiedzi zarówno ustnej, jak i pisemnej. Aby było to możliwe duży nacisk kładzie się również na świadomość językową, a więc w dużej mierze wszystko to co kryję się pod wspólną nazwą gramatyki języka polskiego. W związku z tym uczeń powinien poprawnie odmieniać rzeczowniki, czasowniki i inne części, rozpoznawać poszczególne części mowy i zdania, rozróżniać zdania oznajmujące, pytające i rozkazując, sprawnie przekształcać zdania pojedyncze w złożone i odwrotnie itp.