Kiedy mówimy o języku polskim musimy pamiętać o tym, że w tych dwóch słowach mieści się wiele różnorakich znaczeń, które wypełniają znamiona bardzo wielu nauk. W najszerszym ujęciu język polski jest językiem naturalnym, który należy do grupy języków zachodniosłowiańskich. Poza językiem polskim do tej grupy należą też języki czeski, słowacki a także kaszubski, dolnołużycki oraz górnołużycki a także wymarły już język połabski. Wszystkie te języki należą do wielkiej grupy języków indoeuropejskiej. Według szacunków językiem polskim posługuje się grupa ludzi pomiędzy 39 a 48 milinów. W liczbie tej mieszczą się oczywiście mieszkańcy Polski oraz wszyscy ci, którzy zamieszkują poza granicami ojczyzny czyli tak zwanej Polonii. Historia języka polskiego sięga odległych wieków średniowiecza. Pierwsze zapisane zdanie w języku polskim zastało zapisane w tak zwanej księdze henrykowskiej w roku 1270. Już w roku 1285 na zjeździe w Łęczycy postanowiono, że język polski obok języka łacińskiego będzie używany w szkołach katedralnych a także przyklasztornych. Pierwsze drukowane polskie księgi powstały w roku 1475 we Wrocławiu. Były to druki modlitwy Ojcze Nasz, Zdrowaś Maryjo a także Wierzę w Boga.
Aktualnie, obecnie używany język polski swoje pochodzenie pod kątem słownictwa bierze w dużej mierze z zasobu słownictwa pochodzącego głównie dialektów, które są używane w Wielkopolsce a także w Małopolsce. W dużo mniejszym stopniu natomiast wykorzystywany jest zasób pochodzący z Mazowszu. Jeżeli chodzi o wymowę, to w tak zwanym ujęciu kulturalnym czyli ogólnopolskim współczesny język polski jest zdominowany pod kątem wymowy przez naleciałości mazowieckiego dialektu. Przez wiele wieków na język polski wpływ miały również inne obce języki, które w różnych okolicznościach historii wpływały na język używany na terenach Polski.